Podstawowym środowiskiem w Kościele jest wspólnota parafialna. W soborowym dekrecie o apostolstwie świeckich zostało to ujęte w następujący sposób: „Parafia dostarcza wyraźnego przykładu wspólnotowego apostolstwa, gromadząc w jedno wszelką, występującą w niej różnoraką aktywność ludzką i wszczepiając ją w powszechność Kościoła.” Parafia ma stanowić „kościelną rodzinę”, gdzie zatem w kontekście tych słów miejsce dla tworzenia grup parafialnych? Przecież to wprowadzanie podziałów… W takim razie po co w większości polskich parafii wspólnoty modlitewne?

Po pierwsze po to, aby lepiej poznać Pana Boga i Jego Słowo. Z tego względu bardzo ważne jest, aby w każdej wspólnocie był obecny ksiądz. Jeżeli zabraknie kapłana istnieje niebezpieczeństwo, że grupa stanie się „kółkiem wzajemnej adoracji”, a nie o to chodzi. Ważne jest, aby członkowie ruchu swobodnie czuli się we własnym towarzystwie, dobrze by mieli wspólne zainteresowania, ale najważniejsze jest stawianie w centrum Jezusa i trwanie w łączności z Kościołem.

Po drugie, grupy pozwalają głębiej przeżywać modlitwę, tworzą okazje do częstszych rozmów z Bogiem, czasem pokazują i uczą nowych form modlitwy.

Wreszcie ruchy katolickie powstają po to, aby każdy chrześcijanin mógł włączyć się w apostolską misję Kościoła korzystając z talentów, jakimi został obdarowany. “Świeccy mogą czuć się powołani do współdziałania ze swymi pasterzami w służbie dla wspólnoty kościelnej, dla jej wzrostu i żywotności, wybierając rozmaite posługi, według łaski i charyzmatów, jakich im Pan udzieli” (KKK 910, Paweł VI, adhort. apost. Evangelii nuntiandi, 73). Z tego względu mamy obecnie tak wiele stowarzyszeń chrześcijańskich. Niektóre zaznaczają bardzo wyraźnie swoją obecność w parafii, np. wspólnota ministrancka czy schola, które często można zauważyć na eucharystii oraz inne, jak np. Apostolstwo Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci czy Wspólnota Przyjaciół Seminarium Duchownego, które głównie skupiają się na modlitwie indywidualnej.

Ponadto wspólnoty parafialne, które modlą się i zgłębiają Słowo Boże pomagają usłyszeć głos wzywającego Boga. Nie znaczy to, że każdy, kto zaangażuje się w działalność jakiejś organizacji kościelnej musi iść do seminarium lub do zakonu, większość członków grupy zakłada wierzące, chrześcijańskie rodziny (we wspólnocie można przecież poznać wiele interesujących osób). Gdy jednak porozmawiamy z osobami konsekrowanymi, przekonamy się, że wielu alumnów seminarium duchownego i spora część sióstr zakonnych była związana z jakąś grupą duszpasterską przed przystąpieniem do stanu duchownego.

Grupy parafialne pomagają księżom w organizowaniu życia w parafii, przygotowują czuwania modlitewne, festyny, wycieczki dla dzieci i młodzieży, zajmują się zbieraniem pieniędzy na cele charytatywne i pomocą ludziom potrzebującym – wszystko zależy od założeń programowych wspólnoty. Nie można jednak pozwolić na to, aby działalność w organizacji kościelnej była powodem ucieczki od obowiązków domowych czy problemów osobistych. Można szukać we wspólnocie pomocy i zrozumienia, jest to przecież grupa ludzi, którzy spotykają się regularnie i często zawiązują się tam przyjaźnie, jednak nie to jest głównym celem takich stowarzyszeń.

We współczesnym Kościele istnieje wiele wspólnot różniących się charyzmatem oraz średnią wieku członków. Ważne jest, aby unikać współzawodnictwa między poszczególnymi grupami, nie można faworyzować jednego stowarzyszenia kosztem innego, należy raczej dążyć do współpracy osób zaangażowanych w różnych ruchach.

Podsumowując – grupa modlitewna pozwala na ściślejszy kontakt z Panem Bogiem i lepsze poznanie Go, daje możliwość odkrycia swojego powołania i rozwój talentów oraz umożliwia poznanie wielu interesujących osób. Wiernych, którzy jeszcze nie zaangażowali się w żadną formację duszpasterską zachęcam do zastanowienia się nad tym jak mogliby aktywniej uczestniczyć w życiu parafii. Można też o tym porozmawiać z którymś z księży – na pewno chętnie doradzą, a także opowiedzą o życiu i działalności konkretnej wspólnoty.

Bibliografia:

1. Benedykt XVI, Apostolstwo wiernych świeckich w Kościele, 17 XII 2005 — Przemówienie Papieża do III grupy biskupów.

2. Katechizm Kościoła Katolickiego.

3. http://kosciol.wiara.pl/doc/494906.Jak-rodzi-sie-powolanie